ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ και ΚΡΑΤΟΥΣ

Επικοινωνήστε Μαζί μας: email: plistiriasmoistop@gmail.com.


Σελίδα μας στο facebook: https://www.facebook.com/dikaex2


ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν δίνουμε στοιχεία ατόμων για τα οποία γίνεται πλειστηριασμός του ακινήτου τους.




Μπορεί ο καθένας να συμμετέχει στην ανοικτή συνέλευση της πρωτοβουλίας μας, τόσο για να ενημερωθεί για θέματα πλειστηριασμών-κατασχέσεων όσο και να συμμετέχει στις δράσεις μας.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

74 πλειστηριασμοί στην Αττική αυτή την Τετάρτη 20/1. Όλοι στα ειρηνοδικεία.


74 πλειστηριασμοί στην Αττική αυτή την Τετάρτη 20/1! 
Πειραιώς, Alphabank και Eurobank δίνουν τα ρέστα τους. 
Όλοι στα Ειρηνοδικεία να αναχαιτίσουμε τη λαίλαπα.

Με 31 πλειστηριασμούς στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, 11 στο Ειρηνοδικείο Αμαρουσίου, 5 στο Ειρηνοδικείο Αχαρνών (Μενίδι), 3 στο Ειρηνοδικείο Ιλίου, 2 στο Ειρηνοδικείο Καλλιθέας, 4 στο Ειρηνοδικείο Κρωπίας, 1 στο... Ειρηνοδικείο Λαυρίου, 3 στο Ειρηνοδικείο Μαραθώνα, 1 στο Ειρηνοδικείο Μεγάρων, 4 στο Ειρηνοδικείο Ν.Ιωνίας, 3 στο Ειρηνοδικείο Νίκαιας, 3 στο Ειρηνοδικείο Πειραιά, 1 στο Ειρηνοδικείο Περιστερίου και 2 στο Ειρηνοδικείο Χαλανδρίου συνεχίζει την Τετάρτη 20-1-16 το σχέδιο αναδιανομής των κατοικιών από τον ελληνικό λαό προς τις τράπεζες και τα κοράκια, με τις ευλογίες και την αρωγή της μνημονιακής συγκυβέρνησης Συριζα-Ανελ.
Το ραντεβού είναι σταθερό, κάθε Τετάρτη, 4-5μμ στα κατά τόπους Ειρηνοδικεία.

Από το Κίνημα Δεν Πληρώνω-Ενιαίο Μέτωπο
 

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Απεργούν τα κοράκια ; Μα πού ζείτε κύριε Σχινά

Είπε πολλά σήμερα το πρωί ο κύριος Σ. Σχινάς* στο "Κόκκινο" ραδιόφωνο. Μάλιστα έγραψε και σχετικό άρθρο. Ανάμεσα στ' άλλα τόνισε με έμφαση πως σήμερα Τετάρτη 13 Γενάρη δεν θα γίνει κανένας πλειστηριασμός γιατί τάχατες απεργούν οι συμβολαιογράφοι. Βέβαια είπε και πολλά άλλα τα οποία όσο ψύχραιμος και νάσαι, αδυνατείς να παρακολουθήσεις. 

Όμως η πρωϊνή μετ' εμφάσεως διαβεβαίωσή του ότι δεν θα γίνουν πλειστηριασμοί διαψεύστηκε σε λίγες ώρες από τον εικονιζόμενο κ. συμβολαιογράφο.


Ο οποίος ούτε λίγο, ούτε πολύ εμφανίστηκε λίγο μετά τις 4μμ στο ειρηνοδικείο Χαλανδρίου προκλητικός με την προσφορά υπό μάλης, κάνοντας τη δουλειά του όπως μας είπε. Στις ήπιες συστάσεις να αποχωρήσει, απάντησε με προκλητικότητα, απειλώντας πως θα φέρει την αστυνομία. 

Τί τόθελε και τόπε... ο αστσλάκωτος κόρακας.. σε λίγα δευτερόλεπτα έφυγε σηκωτός. Και ενώ θάπρεπε να έχει γίνει μπουχός -όπως λένε στο χωριό μου- καθόταν στην πάρα πέρα γωνία, κρυμμένος και παραφύλαγε πότε θα φύγουμε για να κάνει ήσυχος τη δουλειά του. Να δώσει δηλαδή την προσφορά του και να χτυπήσει το σπίτι μια άτυχης γυναίκας (πρώτη κατοικία κύριε Σχινά).

Τώρα περνάει σε δεύτερη μοίρα το ότι παρά τις "υπεύθυνες" διαβεβαιώσεις κάποιοι δεν πείστηκαν και παρουσιάστηκαν στα ειρηνοδικεία. Όπως στο Χαλάνδρι για παράδειγμα όπου ανάμεσα στα άλλα είχαμε κάνει πλατύ κάλεσμα, θεωρώντας τις διαβεβαιώσεις του κ. Σχινά φούσκες. Εμείς από την πρώτη στιγμή επιμείναμε πως θα υπάρξουν απεργοσπάστες και πως πρέπει να κινητοποιηθούμε στα ειρηνοδικεία. Βέβαια πολλοί πιστέψανε τον κ. Σχινά ή θεώρησαν πως όλοι οι συμβολαιογράφοι είναι μαζί μας. Τονίσαμε πως μια κάστα συμβολαιογράφων δεν θα απεργήσει όπως συνέβη στην περίπτωση του Χαλανδρίου. Και επαλήθευτήκαμε. Και μαζί με εμάς υπήρξαν και πολλοί άλλοι που δεν πίστεψαν τον κ. Σχινά. Και αυτοί είμασταν αρκετοί για να σώσουμε ακόμη ένα σπίτι από τα νύχια των αρπαχτικών.

Κινητοποιήθαηκαν από όσο μπορέσαμε να δούμε: Μέλη από το ΕΠΑΜ, το Δεν Πληρώνω-Λαϊκής Ενότητα, την Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς, το Δίκτυο Αλληλεγγύης Εξαρχείων, την Πρωτοβουλία Πλειστηριασμοί-Stop αλλά και μέλη του Δημοτικού συμβουλίου Χαλανδρίου όπως και αλληλέγγυοι πολίτες των γύρω περιοχών. Αν παραλείψαμε κάποιους ας μας συγχωρέσουν.






Τώρα από ποιούς ζήτησε και πήρε τις διαβεβαιώσεις ο κ. Σχινάς αυτός το ξέρει. Πάντως ο εκκαθαριστής της ProBank αποκλείεται να του τις έδοσε. Ούτε λίγο, ούτε πολύ η ProBank έβγαζε σήμερα σε πλειστηριασμό 6 διαμερίσματα. Να μην αναφερθώ σε άλλες τράπεζες. Αυτά τα 6 διαμερίσματα είναι πρώτες κατοικίες κ. Σχινά. Βέβαια εσείς είδατε μόνο το ...πλοίο Και δεν είδατε ακόμη πως σήμερα γίνονταν 74 πλειστηριασμοί στην Αττική και όχι 46 που γράψατε στο άρθρο σας και είπατε στο ραδιόφωνο. Αλήθεια γιατί "απουσιάζουν" από την ανάρτησή σας 2 ακόμη πίνακες πλειστηριασμών;
Η ενημέρωση των πολιτών γύρω από αυτό το καυτό θέμα απαιτεί αλήθειες. Τίποτα άλλο προς το παρόν.

*Στάθης Σχινάς, οικονομικος αναλυτης

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

ΣHMANTIKO !!! Η απεργία των συμβολαιογράφων και οι πλειστηριασμοί της 13ης Γενάρη 2016.

Η απεργία των συμβολαιογράφων και οι πλειστηριασμοί της 13ης Γενάρη 2016.

Η Συντονιστική Επιτροπή Συμβολαιογραφικών Συλλόγων Ελλάδας προκήρυξε απεργία για αύριο Τετάρτη 13/1 και μεθαύριο Πέμπτη 14.1 ενημερώνοντας ταυτόχρονα ότι δεν θα διεξαχθούν οι πλειστηριασμοί της 13.1.2016.

Επειδή μια πολύ μικρή κάστα συμβολαιογράφων που συνεργάζονται με τις τράπεζες είναι πιθανό να σπάσει την απεργία καλούμε όλους τους φίλους και συναγωνιστές των κινημάτων κατά των πλειστηριασμών να αψηφήσουμε το γεγονός της απεργίας και να δώσουμε ένα μαχητικό και μαζικό ΠΑΡΩΝ στα ειρηνοδικεία.

Κανένας εφησυχασμός, καμμιά αυταπάτη.
ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ 13 ΓΕΝΑΡΗ ΣΤΑ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΑ
Πρωτοβουλία Πλειστηριασμοί-Stop

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

Δελτίο Πλειστηριασμών της 13/1/2016

ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΤΗΣ 13/1/2016 ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ !
Παρά τα περί του αντιθέτου πιθανολογούμενα λόγω της απεργίας των δικηγόρων.
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 13 ΓΕΝΑΡΗ ώρα 15.30.

Οι πλέον κρίσμοι πλειστηριασμοί γίνονται στα ειρηνοδικεία:
Αθήνας, Χαλανδρίου, Πειραιά, Κρωπίας, Αμαρουσίου, Ελευσίνας.


Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

Ο επίλογος της τραγωδίας (αναδημοσίευση)




...Χειρότερο από το να μη γνωρίζει μία χώρα την ιστορία της και τα λάθη που έκανε, είναι η άγνοια του τι έχει ή τι θα χάσει – αποτελεί δε το άκρον άωτο της ανοησίας να καίει περιουσιακά στοιχεία άνω του 1 τρις €, έναντι δανείων 300 δις €...

«Οι πραγματικές αιτίες της οικονομικής επιτυχίας της Γερμανίας είναι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων, η μικρή άνοδος των τιμών των ακινήτων, καθώς επίσης η επέκταση της γερμανικής βιομηχανίας στην Ανατολική Ευρώπη.Τα δύο πρώτα κατέστησαν εφικτή τη στασιμότητα των μισθών των Γερμανών εργαζομένων μετά το 2000 – αφού μόνο για την παιδεία η Γερμανία δαπανά 1% του ΑΕΠ λιγότερα από τη Γαλλία, ενώ τα ακίνητα στη Γερμανία κοστίζουν τρεις φορές χαμηλότερα σε σχέση με τη Γαλλία.

Το τρίτο είχε σαν αποτέλεσμα την παραγωγή φθηνότερων προϊόντων, λόγω των χαμηλών μισθών στις συγκεκριμένες χώρες – αφού μέχρι πρόσφατα οι αμοιβές των εργαζομένων στην Πολωνία ήταν σχεδόν στο 10% των γαλλικών. Εάν λοιπόν κατασκευάζει κανείς προϊόντα στην Πολωνία αντί στη Γαλλία, αποκτά ένα τεράστιο πλεονέκτημα κόστους στις διεθνείς αγορές – το οποίο εκμεταλλεύθηκε η γερμανική βιομηχανία, ανταγωνιζόμενη μέσω αυτού ακόμη και την Κίνα.

Η κρίση χρέους τώρα της Ευρωζώνης προκάλεσε μία γιγαντιαία μεταφορά ευημερίας από όλες τις χώρες προς τη Γερμανία. Το γερμανικό δημόσιο ωφελήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την εισροή κεφαλαίων στο ασφαλές γερμανικό λιμάνι, αφού μειώνονταν συνεχώς τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων, έως ότου σχεδόν μηδενίσθηκαν. Μόνο από τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού της μετά το 2008 η Γερμανία κέρδισε 193 δις € (πηγή) – ενώ ο ιδιωτικός της τομέας χρηματοδοτείται με τα χαμηλότερα επιτόκια στην ιστορία του, έχοντας άφθονα κεφάλαια στη διάθεση του.

Ένα επόμενο πλεονέκτημα της κρίσης για τη Γερμανία είναι η μετανάστευση νέων ανθρώπων από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία κλπ. – γεγονός που επέλυσε το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας λόγω του χαμηλού ποσοστού γεννήσεων, χωρίς να της κοστίσει ούτε ένα Σεντ.

Ειδικότερα, για να φροντίσει κανείς έναν άνθρωπο έως το 20ο έτος της ηλικίας του στην Ευρώπη, χρειάζεται περίπου 200.000 € – για να τον σπουδάσει σε ανώτατα επίπεδα πολύ περισσότερα. Επομένως, η μετεγκατάσταση των εργαζομένων από τις χώρες της περιφέρειας προς τη Γερμανία, ειδικά αυτών με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, αποτέλεσε ουσιαστικά μία γιγαντιαία αναδιανομή πλούτου εντός της Ευρωζώνης – προς όφελος της.

Τα τεράστια πλεονάσματα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της Γερμανίας (άνω των 250 δις €), τεκμηριώνουν όλα τα παραπάνω – ενώ, επειδή τα πλεονάσματα πρέπει υποχρεωτικά να επενδύονται στο εξωτερικό, η Γερμανία «αναγκάζεται» να εξαγοράζει τις άλλες χώρες, έχοντας τεράστια επενδυτικά κεφάλαια στη διάθεση της.

Διαφορετικά θα έπρεπε να τις δανείζει, διακινδυνεύοντας να χάσει τα κεφάλαια της, οπότε η κρίση χρέους τη διευκολύνει και σε αυτό το σημείο – αφού, εάν δεν υπήρχε, οι άλλες χώρες δεν θα της πουλούσαν τη δημόσια και ιδιωτική τους περιουσία, πόσο μάλλον στις εξευτελιστικές τιμές που διαπιστώνονται στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα κοκ. 

Χωρίς τις χρηματοοικονομικές μεταφορές λοιπόν εντός της νομισματικής ένωσης, από τις πλεονασματικές χώρες προς τις ελλειμματικές, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η ισορροπία, οι ασυμμετρίες θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο – ενώ οι χώρες που απομυζούνται αχόρταγα από τη Γερμανία κάποια στιγμή θα αντιδράσουν, οπότε η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει.» (G. Duval με παρεμβάσεις).
.
Ανάλυση
Το 2010 η Ευρωζώνη, με ηγέτη τη Γερμανία, έδειξε για πρώτη φορά το εφιαλτικά σκοτεινό της πρόσωπο, το οποίο αντίκρισε τότε η Ελλάδα – όταν η καγκελάριος αρνήθηκε την απαιτούμενη αλληλεγγύη, αφενός μεν εγκρίνοντας στη χώρα μας ένα δάνειο με τοκογλυφικό επιτόκιο, αφετέρου επιβάλλοντας της το ΔΝΤ.

Βοηθούμενη λοιπόν από το σκόπιμα διογκωμένο έλλειμμα του προϋπολογισμού εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, κατάφερε αφενός μεν να διασώσει τις τράπεζες της, μεταφέροντας τα δάνεια τους προς τους Ευρωπαίους Πολίτες, αφετέρου να παγιδεύσει τις Η.Π.Α. – μέσω της συμμετοχής του ΔΝΤ σε μία διαδικασία, η οποία νόμιζε πως θα το ωφελούσε, ενώ τελικά ανέλαβε ανόητα τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της καγκελαρίου.

Λίγο αργότερα, στα τέλη του 2010, η ΕΚΤ έδειξε επίσης για πρώτη φορά το κακό της πρόσωπο, όταν εκβίασε τους Ιρλανδούς Πολίτες να αναλάβουν τα χρέη των τραπεζών τους (άρθρο) – ενώ το ΔΝΤ οδηγήθηκε σε ακόμη περισσότερες παγίδες, αναλαμβάνοντας το ρόλο του μπράβου στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία.

Ειδικότερα η ΕΚΤ, υπηρετώντας από το ξεκίνημα της Ευρωζώνης την πρωσική Γερμανία («το βρώμικο μυστικό»), εξελίχθηκε τελικά στο δυνάστη ολόκληρης της ευρωπαϊκής περιφέρειας – δολοφονώντας την Κύπρο το 2013, καθώς επίσης την Ελλάδα το 2015, μέσω του κλεισίματος των τραπεζών τους, της ληστείας των μετόχων τους, καθώς επίσης της σκανδαλώδους εξαγοράς τους (άρθρο).

Έτσι οι χώρες της Ευρωζώνης, εν πρώτοις αυτές του Νότου, ευρίσκονται αντιμέτωπες με δύο αιμοβόρα, αποτρόπαια τέρατα – τα οποία υπηρετούν αφενός μεν τη γερμανική βιομηχανία, αφετέρου το χρηματοπιστωτικό κτήνος. Μετατρέπονται λοιπόν η μία μετά την άλλη σε κατεχόμενες, άβουλες αποικίες, αφού εξαγοράζονται σταδιακά όλα τα πολύτιμα περιουσιακά τους στοιχεία, ενώ διοικούνται απολυταρχικά από την Τρόικα – καθώς επίσης σε περιοχές χαμηλού εργατικού κόστους, για την εξασφάλιση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της Γερμανίας απέναντι στον υπόλοιπο πλανήτη.

Στο συγκεκριμένο σημείο προηγείται η Πορτογαλία (άρθρο), η οποία έχει ήδη μετατραπεί σε μία χώρα της Lidl – κάτι που απέφυγε η Ιρλανδία, επειδή αποτελεί προπύργιο των αμερικανικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη, καθώς επίσης έως το 2015 η Ελλάδα, λόγω του ότι υπήρξαν πολλές «αντιμνημονιακές» αντιδράσεις.

Η χώρα μας όμως, μετά την εκλογή μίας κυβέρνησης που δεν τήρησε απολύτως τίποτα από όσα υποσχέθηκε, ενώ την οδήγησε σκόπιμα (προδοτικά) στο αδιέξοδο του τρίτου μνημονίου, φαίνεται πως θα ακολουθήσει τελικά τα ίχνη της Πορτογαλίας – κάτι που έχει ήδη δρομολογηθεί, με την λεηλασία των τραπεζών της, με την πώληση των αεροδρομίων στη Γερμανία, με την ολοκληρωτική απελευθέρωση των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, καθώς επίσης με αυτά που θα ακολουθήσουν το 2016 (πρόβλεψη).
.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση
Περαιτέρω, το 2015 η Ευρωπαϊκή Ένωση έδειξε επίσης το εφιαλτικό, άθλιο πρόσωπο της – στο θέμα των προσφυγικών κυμάτων, όπου η μία χώρα μετά την άλλη άρχισαν να κλείνουν τα σύνορα τους, με κίνδυνο να μετατραπούν οι υπόλοιπες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ακόμη χειρότερα, η Ελλάδα πιέζεται να μοιρασθεί τη διαφύλαξη των συνόρων της με άλλες, ξένες δυνάμεις – ενώ έμμεσα προσφέρεται στην Τουρκία η δυνατότητα να απαιτήσει μέρος του Αιγαίου, ως αντάλλαγμα για την παροχή βοήθειας στην Ευρώπη, στο θέμα των προσφύγων.

Με δεδομένο δε το ότι, στη Μ. Βρετανία επικρατούν οι ψήφοι υπέρ της εξόδου από την ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση τίθεται επίσης σε αμφισβήτηση – ενώ όλο και περισσότερες χώρες της ηπείρου μας δεν θέλουν να υπαχθούν ούτε σε αυτήν, ούτε στην Ευρωζώνη, κατανοώντας πως δεν είναι προς το συμφέρον των οικονομιών τους.

Το τρίτο εφιαλτικό σενάριο που ευρίσκεται σε εξέλιξη είναι το γεγονός πως, παρά το ότι όλοι περιμένουν τη διάλυση της Ευρωζώνης είτε από τη Γαλλία, εάν τυχόν εκλεγεί το Εθνικό Μέτωπο της κυρίας Le Pen, είτε από την Ιταλία, επειδή δεν φαίνεται να έχει άλλη επιλογή, η μοναδική χώρα που προετοιμάζεται για κάτι τέτοιο είναι η Γερμανία – έχοντας ήδη στο συρτάρι της ένα σχέδιο Β. Υπενθυμίζουμε δε τα λόγια του Βρετανού N. Ridley το 1990, σύμφωνα με τον οποίο «Η σχεδιαζόμενη νομισματική ένωση είναι μία γερμανική συνωμοσία, με στόχο την κατάκτηση της Ευρώπης«.

Η Γερμανία άλλωστε γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως το ευρώ είναι ένα θνησιγενές νόμισμα, το οποίο είναι αδύνατον να επιβιώσει χωρίς την τραπεζική και δημοσιονομική ένωση των χωρών που το έχουν υιοθετήσει – ενώ φαίνεται καθαρά πως δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση, επιδιώκοντας μόνο την επέκταση του ζωτικού της χώρου (όρος του Χίτλερ), αυτή τη φορά με οικονομικά μέσα.

Άλλωστε οι πραγματικές αμοιβές των εργαζομένων της συνεχίζουν να παραμένουν κάτω από τον πληθωριστικό στόχο της ΕΚΤ (γράφημα) και δεν αυξάνονται σημαντικά – έτσι ώστε να τονωθεί η εσωτερική της ζήτηση και να αυξηθούν οι εισαγωγές από τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης, οπότε να μειωθούν τα τεράστια πλεονάσματα της. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, δεν έχει καμία διάθεση να λειτουργήσει εξισορροπητικά, υποστηρίζοντας την ανάπτυξη των υπολοίπων εταίρων της – οπότε λειτουργεί υπέρ της διάλυσης της Ευρωζώνης.
.
.
Περαιτέρω, δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση τυχόν συνεργασία της με τη Ρωσία, έτσι ώστε να μοιραστεί μαζί της την ηγεμονία της Ευρασίας – αποκτώντας την εθνική της ανεξαρτησία από τις Η.Π.Α.

Φαίνεται πάντως πως σχεδιάζει τη μετατροπή των χωρών της Ευρωζώνης σε αποικίες της, είτε με άμεσο τρόπο, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, είτε με έμμεσο – όπως συμβαίνει με πολλά άλλα κράτη, τα οποία ήδη την υπηρετούν χωρίς αντιρρήσεις (Ολλανδία, Βέλγιο κλπ.).

Ολοκληρώνοντας, στις αποικίες πιθανολογείται ότι θα δοκιμασθεί εν πρώτοις ένα παράλληλο νόμισμα, με αφετηρία την Ελλάδα, έτσι ώστε το ευρώ να αποτελέσει το νόμισμα του κέντρου – όπου, εάν τυχόν αποτύγχανε το εγχείρημα, η Γερμανία θα επέστρεφε στο μάρκο. Φυσικά δεν θα το έκανε μόνη της, αφού θα ήθελε να αποφύγει τυχόν ένωση των υπολοίπων, αλλά μέσω κάποιων άλλων χωρών – τις οποίες θα υποχρέωνε έμμεσα να εγκαταλείψουν πρώτες την Ευρωζώνη, ανοίγοντας της το δρόμο.
.
Η Σκύλλα και η Χάρυβδη
Με βάση τα παραπάνω, εάν η Ελλάδα θέλει να αποφύγει τη μετατροπή της σε αποικία της Γερμανίας, παραμένοντας εθνικά ανεξάρτητη, καθώς επίσης εάν οι Έλληνες δεν θέλουν να χάσουν όλα τους τα περιουσιακά στοιχεία, καταλήγοντας στα σκουπίδια της ιστορίας, έχουν μόνο δύο επώδυνες λύσεις στη διάθεση τους – οι οποίες μοιάζουν δυστυχώς με το πέρασμα του ελληνικού πλοίου, από τα στενά που καιροφυλακτούν η Σκύλλα και η Χάρυβδη.

Η επιλογή δε της Σκύλλας η οποία, σύμφωνα με τη μυθολογία, καταβρόχθισε ορισμένους ναυτικούς, επιτρέποντας στο πλοίο να συνεχίσει την πορεία του, φαίνεται πιο λογική – αφού η Χάρυβδη, η σκοτεινή δίνη, η μαύρη τρύπα της θάλασσας, θα ρουφούσε αύτανδρο ολόκληρο το πλοίο. Οι λύσεις τώρα αυτές είναι οι εξής:

(α) είτε η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους με ίδια μέσα (ανάλυση), ταυτόχρονα με την πολύ μεγάλη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής με μηδενικά επιτόκια,
(β) είτε η απαίτηση της ονομαστικής διαγραφής τουλάχιστον του 50%, έτσι ώστε να μειωθεί ανάλογα το ιδιωτικό χρέος – οπότε να αποκατασταθεί η πιστοληπτική ικανότητα τόσο του δημοσίου, όσο και του ιδιωτικού τομέα της χώρας μας.

Ουσιαστικά βέβαια, καμία από τις δύο αυτές λύσεις, κυρίως η δεύτερη, δεν μπορεί να επιτευχθεί, χωρίς την απειλή της στάσης πληρωμών – εάν βέβαια την επιτρέπουν νομικά οι συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από τις κυβερνήσεις της εποχής των μνημονίων (από το PSI έως την ημέρα που θα πρέπει να θεωρηθεί πένθιμη για την Ελλάδα, τη 13η Ιουλίου).

Επομένως, ισοδυναμούν με την επιλογή της Σκύλλας, αφού θα μπορούσαν να κοστίσουν ανθρώπινες ζωές – ενώπροϋποθέτουν και οι δύο τη συνεργασία όλων των πολιτικών κομμάτων μεταξύ τους, καθώς επίσης την άμεση εκδίωξη της Τρόικας. Εάν δηλαδή η Τρόικα παραμείνει στην Ελλάδα, ενδεχομένως θέτοντας το ως προϋπόθεση για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους, η χώρα μας δεν θα αποφύγει τη Χάρυβδη – μετατρεπόμενη από κράτος σε περιοχή.

Η τρίτη προϋπόθεση είναι η προετοιμασία ενός σχεδίου εξόδου της Ελλάδας τόσο από την Ευρωζώνη, όσο και από την ΕΕ – το οποίο έτσι ή αλλιώς θα χρειαστεί, αφού η διάλυση της νομισματικής ένωσης θεωρείται πλέον νομοτελειακή.

Χωρίς ένα τέτοιο σχέδιο, η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να διαπραγματευθεί απολύτως τίποτα – ενώ, εάν δεν συνεργασθούν όλα τα πολιτικά κόμματα μεταξύ τους, δεν πρόκειται ποτέ να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των Πολιτών προς την Πολιτεία, χωρίς την οποία δεν έχει μέλλον η πατρίδα μας, ακόμη και αν της χαριστεί το 100% του χρέους της.
.
Επίλογος
Χειρότερο ίσως από το να μη γνωρίζει μία χώρα την ιστορία της και τα λάθη που έκανε στο παρελθόν, είναι η άγνοια του τι έχει, τι έχασε, καθώς επίσης του τι πρόκειται να χάσει, εάν δεν ενεργήσει άμεσα και ορθολογικά.

Αποτελεί δε το άκρον άωτο της ανοησίας να «καίει» περιουσιακά στοιχεία άνω του 1 τρις € (μείωση της τιμής των ακινήτων πάνω από 600 δις €, των μετοχών του χρηματιστηρίου πάνω από 200 δις €, κόκκινα δάνεια άνω των 200 δις €, ολοκληρωτική απώλεια του χρηματοπιστωτικού της συστήματος κοκ.), έναντι συνολικών δανείων της τάξης των 300 δις € – τα οποία είναι πλέον ενυπόθηκα, ενώ θα πρέπει να επιστραφούν στο πολλαπλάσιο.

Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία, το ενδεχόμενο της απώλειας εδαφών, τα ενεργειακά μας αποθέματα, την εκκλησιαστική περιουσία που υπερβαίνει το 1 τρις € (τη γνωρίζουν πολύ καλά οι Γερμανοί και την επιβουλεύονται – βίντεο), θα κατανοήσουμε το μέγεθος του παραλογισμού μας – απλά και μόνο επειδή αδυνατούμε να συνεννοηθούμε, υιοθετώντας άμεσα τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις της οικονομίας μας και επιλύοντας ριζικά το πρόβλημα του χρέους.

Πρώτη προτεραιότητα μας οφείλει να είναι η εκδίωξη της Τρόικας (Γερμανίας), με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία, αφού όσο διοικεί τη χώρα μας, δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον – ασφαλώς πριν ακόμη ξεκινήσει η μεγάλη σφαγή το 2016.

Το γεγονός δε ότι, δεν είμαστε ποτέ υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, δεν σημαίνει ούτε πως τη φοβόμαστε υπό τις σωστές προϋποθέσεις, ούτε ότι δεν θα την επιλέγαμε, εάν το αντάλλαγμα θα ήταν η καταστροφή που προδιαγράφεται στον ορίζοντα – πόσο μάλλον αφού έτσι ή αλλιώς θα την υποστούμε, εφόσον η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει αργά ή γρήγορα.

Εμείς θα προτιμούσαμε βέβαια την ονομαστική διαγραφή του 50% του χρέους, ενώ σε δεύτερη μοίρα την εξυπηρέτηση του με δικά μας μέσα, υπό την προϋπόθεση της μεγάλης επιμήκυνσης του με μηδενικά επιτόκια –αρκεί φυσικά είτε το ένα, είτε το άλλο, να συνοδευόταν από την άμεση απομάκρυνση της Τρόικας. Εάν όμως δεν συμβεί, τότε δεν θα διστάζαμε να δοκιμάσουμε οποιαδήποτε άλλη λύση – η οποία θα ήταν ασφαλώς προτιμότερη, από τη συνέχιση της υποταγής μας στη Γερμανία.

Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική τραγωδία οδηγείται στο τέλος της – ελπίζοντας πως, έστω την τελευταία στιγμή, θα επικρατήσει η κοινή λογική, η οποία έχει δυστυχώς χαθεί από την πατρίδα μας για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Τέσσερεις διδακτικές ιστορίες: Της Τόνιας Κατερίνη


Αναδημοσίευση από rednotebook.gr


Μεσάνυχτα, ξημερώνοντας 30 Δεκέμβρη, προπαραμονή Πρωτοχρονιάς. Το τοπίο απόκοσμο, ψηλά μαρμάρινα κτίρια, και πιο πίσω χαμηλά, στο βάθος, παλιά μονώροφα. Ακόμα πιο πίσω εκείνα τα τριώροφα μπλοκ της προσφυγικής αποκατάστασης, σωσμένα, μνήμη και καταφυγή. Μπροστά αλάνες, κτίσματα υπό κατασκευή εδώ και χρόνια, μεταλλική περίφραξη και προβολείς. Σιγά σιγά μαζεύεται κόσμος και αρχίζει να στέκεται υπομονετικά σε μια ουρά. Αύριο θα χιονίσει. Αναρωτιέσαι τι θα μοιράζουν άραγε νωρίς το πρωί κι ο κόσμος μπήκε σ’ αυτόν τον κόπο. Η ουρά μακραίνει, η νύχτα από τις μεγαλύτερες, αναβοσβήνουν οι καύτρες των τσιγάρων, σιγά σιγά ξημερώνει. Όσοι πρόλαβαν…

Η Μαρία και ο Θανάσης δεν είναι μέσα σ’ αυτούς. Πριν δέκα χρόνια είχαν μια συνηθισμένη μεσοαστική ζωή. Οικογένεια, παιδιά, οι ίδιοι άνθρωποι ικανοί και δραστήριοι με δύο επιχειρήσεις. Βιοτεχνία ο Θανάσης, κατάστημα λιανικής η Μαρία. Δικό τους σπίτι δεν είχαν, έμεναν με ενοίκιο, αλλά είχαν ένα όνειρο, στη σύνταξη να ξαναγυρίσουν στον τόπο καταγωγής τους. Έτσι πήραν ένα δάνειο για να φτιάξουν ένα εξοχικό σπίτι στο χωριό. Ως το 2010 πλήρωναν το δάνειο κανονικά. Από τότε όμως η βιοτεχνία άρχισε να αντιμετωπίζει δυσκολίες: μείωση παραγγελιών, ακριβά υλικά, ακάλυπτες επιταγές πελατών, σε λίγους μήνες η βιοτεχνία χρεοκόπησε. Δύο χρόνια αργότερα έκλεισε και το κατάστημα και έμειναν μόνο χρέη. Σήμερα το ζευγάρι προσπαθεί να επιβιώσει κάνοντας μικροδουλειές και φιλοξενείται σε συγγενείς. Το σπίτι στο χωριό είναι ό,τι τους έχει απομείνει. Το πλήρωναν με συνέπεια για επτά χρόνια αλλά πλέον αδυνατούν. Καθώς δεν είναι η κύρια κατοικία τους, δεν προστατεύονται από κανένα νόμο και κινδυνεύουν να το χάσουν. Ακόμα κι έτσι θα συνεχίσουν να χρωστούν στην εφορία, στο ΤΕΒΕΕ, ίσως και στην τράπεζα. Η Μαρία και ο Θανάσης θέλουν μια ευκαιρία να ξαναστήσουν τη δουλειά τους. Θέλουν δυο-τρία χρόνια αναστολή της απειλής για να αρχίσουν σιγά-σιγά να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Θέλουν να σώσουν το σπίτι τους γιατί μόνο τότε θα πιστέψουν ότι δεν έχουν χαθεί όλα.

Η Άννα το 2006 έκανε μια δουλειά που της εξασφάλιζε ένα πολύ καλό εισόδημα. Αποφάσισε να αγοράσει ένα διαμέρισμα, παλιό αλλά ωραίο, όπως το ήθελε και σε καλή τιμή και πήρε δάνειο. Ως το 2012 τα κατάφερνε με τις δόσεις. Από τότε δεν κατάφερε να ξαναπληρώσει γιατί το εισόδημά της μειώθηκε στο ένα τρίτο από αυτά που έβγαζε αρχικά. Οι γονείς της Άννας με την φροντίδα των παλιών, να μην έχει πληρώνει το παιδί φόρους, έγραψαν στην Άννα το σπίτι που ζουν στο χωρίο. Σήμερα η Άννα μπορεί ίσως να σώσει το σπίτι της αλλά όχι και το σπίτι των γονιών της. Η Άννα θέλει να έχει το δικαίωμα να πληρώνει μια δόση ανάλογη με το εισόδημά της και να εξασφαλίσει την προστασία και των δύο σπιτιών, αλλά δεν μπορεί…

Η Άντα είναι χωρισμένη και ζει με την κόρη της και το σημερινό σύντροφό της. Πριν οκτώ χρόνια ήταν και οι δυο εργαζόμενοι και αποφάσισαν να πάρουν με δάνειο ένα διαμέρισμα. Σήμερα η Άντα είναι άνεργη και τα τελευταία τρία χρόνια δεν εξυπηρετούν το δάνειο. Με βάση το εισόδημά της θα μπορούσε να έχει μια προστασία της κύριας κατοικίας της αλλά η μικρή, η οποία είναι ανήλικη έχει στο όνομά της ένα μικρό διαμέρισμα, γονική παροχή από τον πατέρα της, από το οποίο εισπράττει ένα ενοίκιο έναντι διατροφής. Έτσι η οικογένεια εμφανίζεται ότι έχει δύο ακίνητα. Για να υπαχθεί σε κάποια ρύθμιση το ένα από τα δύο ακίνητα πρέπει να ρευστοποιηθεί. Η Άντα θα χάσει το σπίτι της γιατί δεν μπορεί και δεν θέλει να χαθεί το σπίτι του παιδιού της. Αυτό που θέλει είναι να βρει μια δουλειά.

Η Ελένη μένει σε δικό της σπίτι. Το 2006 είχε ένα υψηλό για την εποχή εισόδημα. Αποφάσισε να πάρει ένα δάνειο και να χτίσει ένα σπίτι στο χωρίο της, μέρος που έχει περάσει τα παιδικά της χρόνια και αγαπούσε πολύ. Έβαλε και δικά της χρήματα και έχτισε ένα σπίτι που εκείνη τη στιγμή η αξία του ήταν τριπλάσια από το ύψος του δανείου. Μέχρι το 2011 εξυπηρετούσε το δάνειο κανονικά. Από τότε το εισόδημά της έπεσε κατακόρυφα και σταμάτησε να πληρώνει. Η Ελένη θα χάσει το εξοχικό της που είναι δεμένο με τις μνήμες και την ιστορία της. Ζητάει να πληρώνει μια δόση ανάλογη με τα εισοδήματα της και χρόνο να το παλέψει.

Αυτοί οι έξι άνθρωποι για κάποιους είναι απλά στατιστικά δεδομένα. Ωστόσο, τα δεδομένα για αυτούς και χιλιάδες ακόμα ανώνυμους είναι άλλα: Δεν έζησαν πάνω από τις δυνατότητές τους. Δεν έκαναν επιπόλαιες επιλογές. Υπέστησαν τις συνέπειες της κρίσης χωρίς δική τους υπαιτιότητα. Υπήρξαν συνεπείς στις υποχρεώσεις μέχρι εκεί που μπορούσαν.

Υπέστησαν τις επιπτώσεις ενός αδηφάγου τραπεζικού συστήματος με αποτέλεσμα να πληρώνουν χρόνια και σήμερα να χρωστούν ακόμα όλο το κεφάλαιο και ίσως και περισσότερο από αυτό. Ακόμα κι αν χάσουν τα σπίτια τους, θα παραμείνουν χρεωμένοι. Και θα παραμείνουν γεμάτοι θλίψη, ενοχή ίσως και οργή.

Αυτοί οι έξι άνθρωποι θέλουν απαντήσεις: Γιατί δεν δημιουργήθηκε ένας δημόσιος φορέας διαχείρισης των οφειλών που θα αντιμετώπιζε τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά με κοινωνική μέριμνα, στη βάση της αξιοπρέπειας και συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα; Γιατί δεν αναζητήθηκαν νέα μοντέλα διαχείρισης των οφειλών με γνώμονα την κάλυψη των πραγματικών κοινωνικών αναγκών; Γιατί δεν δόθηκε χρόνος;

Αυτοί οι έξι άνθρωποι έχουν πολλά κοινά και ένα ακόμα: δεν είναι μόνοι.

Καλή χρονιά.